Toen men mij vroeg of ik een artikel wilde schrijven voor het BBK Magazine moest ik even nadenken. Ik ben pas laat begonnen als kunstenaar. Ik ben niet de gevierde kunstenaar die alles weet van groei. Maar wat ik natuurlijk wel kan vertellen is hoe het voor míj heeft gewerkt tot nu toe en wat ik heb ontdekt.
In juni kwam ik er achter dat ik mijn leven een masker droeg. Ik kwam er achter dat ik vrouw ben, transgender vrouw. Eigenlijk had ik het allang kunnen weten, want ik was altijd al bezig met de grens tussen vrouwelijk en mannelijk. Mijn moeder probeerde het mij af te leren, mijn vrouwelijkheid, probeerde mij te vermannelijken. Op de meeste scholen waar ik terecht kwam werd ik geplaagd doordat ik mij vrouwelijker gedroeg dan anderen. De basis werd al vroeg gelegd voor een mannelijk masker, dat steeds beter werd, zeker ook tot aan mijn eigen ontmaskering. En dat ik nu stilletjes aan steeds meer loslaat. Ik mag steeds meer mezelf zijn.
Beeldend buitenkunstenaar Ludy Feyen werd door De Kunstverleners gevraagd om samen met een cliënte uit een hospice voor jongeren en jongvolwassenen een kunstwerk te maken. Dit werd de aanleiding voor een nieuwe wending binnen haar beroepspraktijk.
